فراوانی اینتگرون های کلاس i و ii در ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا مولد متالوبتالاکتاماز

زمینه و هدف: سودوموناس آئروژینوزایک پاتوژن فرصت طلب بیمارستانی است. شیوع سویه های سودوموناس آئروژینوزای مولد mbl از مشکلات عمده در درمان عفونت های ناشی از این ارگانیسم محسوب می شود. هدف از تحقیق حاضر تعیین فراوانی اینتگرون های کلاس i وii در سویه های سودوموناس آئروژینوزای مولد متالوبتالاکتاماز جدا شده از نمونه های بالینی بیمارستان های شهر زنجان بود. روش بررسی: در این مطالعه ی توصیفی مقطعی، ۱٢۰ ایزوله سودوموناس آئروژینوزا از نمونه های بالینی مختلف از بیمارستان های شهر زنجان طی سال های ۱۳٩٢-۱۳٩۱ جمع آوری شد. به منظور تایید ایزوله ها از تست های بیوشیمیایی استفاده و سپس الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها نسبت به 7 آنتی بیوتیک با روش دیسک دیفیوژن بر اساس استانداردهای clsi تعیین گردید. جهت بررسی وجود آنزیم های mbl از روش فنوتیپی ddst استفاده و حضور ژن های inti1،inti2 ، blavim و blagim با روش pcr ردیابی شد. یافته ها: در این مطالعه ی بیشترین و کمترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی به ترتیب مربوط به سفوتاکسیم در 52 ایزوله (3/43 درصد) و آمیکاسین در 26 ایزوله (6/21 درصد) بود. از ۱٢۰ ایزوله سودوموناس آئروژینوزا، ۳۵ ایزوله (٢٩درصد) مقاوم به ایمی پنم بودند. از ۳۵ ایزوله مولد mbl، 32 (91 درصد) ایزوله حامل ژن inti1، 3 (9درصد) ایزوله حامل ژن inti2 و ۶ (۱۷درصد) ایزوله حامل ژن blavim بود. سویه واجد ژن blagim یافت نشد. همچنین هر 3 ایزوله inti2 مثبت، حامل ژن های inti1 و blavim نیز بودند. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان دهنده ی شیوع بالای اینتگرون کلاس i در ایزوله های سودوموناس آئروژینوزای مولد mbl بود. باتوجه به نقش اینتگرون ها در انتقال ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی، شناسایی و پیشگیری از انتشار این عناصر ضروری به نظر می رسد.